نامق اي روستاي عاشقانه                ميان  كوه  گشتی جاودانه

شمال و شرق و غربت نخل بادام      جنوبت باغ و دشت های آرام

بهشت است گوشه اولنگ هایت         كنار چشمه ها و  آبهایت     

  تمام  مردمانت با صفاو بی کله           قتل گاه و روینی و بغل حدیره

  فرادکندی ُگدار خرکوش و گنجی     ته بند و دهن اوشك و سنجیک

درخت سيب و گردو و  گلابي          سیب هندی خربزه هستند عالی

چو هست بادام و آلوچش نمونه        چغندر قندو تلخ های پر پونه 

هواي پاك و اب سرد کاریز          چه گویم قطه در اونجا عالیست

قنات و چاه هاش با اب شيرين     مگن هستش از قرن ها دیرین

در و دشتت پر از گلها ي زيبا              گل  سرخ و لاله و رویا        

تمام  کوه ها پور از دوايه           خوشا بحال کسی که به اونا آشنایه

تمام مردمانش پیر پاتل                نشینند در بتو هر روز تا ظهر

به دست همشه دوک پور نخ             بغل آفتاب میزنند زرنی           

هزاران نعمت سرشار دارد            مخاطب: همشون باشد نثارت     

اگر  يك  بار    به نامق پا  گذاري     دگر نام گرگان و گلستان را نیاری

گویند آفتاب غروبش قشنگ نیست

                                            کار کردن در آونجا جز بیل و کلنگ نیست

بدان مردمش عاشق اون بیل و کلنگن

                                          عاشق قنات و نامق با کوچه های قشنگند